Özlem Yalçın ve ekibi, kanın reolojik özelliğinin dolaşım sistemi üzerindeki etkilerini detaylı olarak ele almaktadır. Bu çalışmalarda anemi, polisitemi gibi patofizyolojik durumların dolaşım sistemi üzerindeki etkileri inceleniyor. Ekibin uzun vadeli hedefi, dolaşımın yerel düzenlenmesinde etkili olan eritrosit faktörlerinin ve bu faktörlerin yer aldığı patofizyolojik tablonun ayrıntılarıyla incelenmesidir. Bu sayede koroner arter hastalığı, damar sertliği, orak hücre anemisi, inflamatuar bağırsak hastalığı, kardiyak sendrom X, iskemik şok ve doğumsal kalp hastalığı gibi durumlarda eritrosit kaynaklı sorunların mekanizmaları ortaya konulacaktır.

Bu cihaz aktif kanaması ve kanama bozukluğu olan hastaların üçte birinin hayatta kalma şansını yüzde 100’e kadar artırabilecek bir teknolojiye sahiptir. Cihaz mikroakışkan tabanlı olup pıhtılaşma yolaklarını çok hızlı bir şekilde analiz edebilmektedir. Bu sayede kanamalı ve kanama bozuklukları olan hastalarda pıhtılaşma yolaklarının ayrıntılı şekilde değerlendirilmesi ve kanama kaynağının hızla belirlenmesi mümkün olur. Cihazın yaygın kullanımı kanama ve transfüzyonla ilişkili komplikasyonları en aza indirecektir.

Bu projede hedef, hastalara invazif işlem uygulamadan yalnızca akıllı telefonlarda çekilen bir fotoğrafla anemi risklerini belirlemektir. Projede farklı hasta gruplarından alınan fotoğraf örnekleri geliştirilen algoritmayla analiz edilebiliyor.

Kanser tedavisi, ekibin bir başka araştırma konusudur. Bu alanda 2 farklı çalışma yürütülüyor: Birinci projede elektriksel olarak uyarılabilen kanser hücrelerinde hücre ölümünü sağlamak için voltaj kapılı iyon kanallarının foto-elektriksel stimülasyonu amaçlanıyor. Bu özgün teknoloji, invazifliğinin az olması ve kablosuz uzaktan tedavi edebilme imkanları olan fotodinamik terapi ve radyoterapinin tüm avantajlarına sahiptir, aynı zamanda hücre stimülasyonu ve hücre ölüm mekanizmalarının uyarılması için daha az ışık gücüne ihtiyacı vardır. Hücre ölümünün tetiklenme mekanizması, hücre membranında ışık uyarımı yoluyla elektriksel yüklerin oluşturulmasına dayanır ve fototermal terapi ya da radyoterapideki gibi kimyasal/enzimatik reaksiyonların veya oksijenin varlığını gerektirmez. Hayatımızın her alanına girmiş olan nanoteknoloji, kanser tedavisinde hücrelerin kemoterapiye yanıtını artırmak için de kullanılıyor. Ekip, ikinci projelerinde kemoterapi ajanlarına karşı direnç geliştiren kanser hücrelerinde, nano-taşıyıcı platformlar üreterek kanser hücrelerinin kemoterapiye cevap vermesini hedefliyor. Bu çalışmada kemoterapi verimliliğini artırmak için ilaç direncine neden olan hedef proteinlerin belirlenmesi amaçlanıyor.